منين يتلفّت يعطيها... في وجهها... على راسها... صدرها... كرشها... ضرب... ضرب... ضرب... حتى يديه وجعتو... كركرها من شعرها ... لوّحها في بيت دحسة وفارغة وسكّر عليها ...

سنين وهي تاكل في المسبط وساكتة... آما اليوم حلف يقتلها بالعرق... باش يخلّيها تموت بالشرّ والعطش... تموت مخنوقة بريحة شياطها وعملتها... تتعفّن وحّدها حتى يخرج من لحمها الدود وتفوح ريحتها الجيفة... وبعد ما تطلع روحها... يقعورلها عينيها وشوية فيها... المرا الّي مرمدتلو شرفو ومرغدتلو شاشيتو في الطبعة والتراب...

"المكي" اكتشف... صدفة... إلّي مرتو قبل ما تولّي حلالو... كي تصبّات وغلقت السبعطاش ـ جابت بنوّتة في الحرام ...هربت وخلاتها في السبيطار...وبعد سنين واعوام لقاتها...وتواعدوا... زيّنت ولبست أحلى ما عندها... ورشّت بالياسمين وحمّرت باش تمشي تقابل "ياقوتة" أوّل مرّة في حياتها وتترمى في حضنها...هي حلّت الباب وباش تخرج ومكّي ترمى عليها..."وين على خير يا للاّت العين". من هنا تبدى الحكاية...

"ياقوتة" المشهد الثالث والأخير بعد "سلوان" و"حورية"... مكتوب بجروح المرا الّي مسكّرة عليها بيت... والّي باش تخرّف وجيعتنا...هزائمنا...خيوبيتنا...مجتمعنا المقيّح الّي يقتل كل يوم تفتوفة ملّي تبقى من ألوان أحلامنا البالحة ومن كل حاجة حلوّة في حياتنا.

Dans une chambre vide et obscure, une femme est enfermée à double tours après avoir été battue à mort par son compagnon.

Les coups, les insultes, les crachats et les blessures font partie de son quotidien, mais cette fois, il a juré de mettre fin à ses jours, en la laissant pourrir, seule, entre quatre murs dressés sans fenêtre, il la laissera mourir de faim, de soif, il la laissera s’asphyxier de sa pisse et s’étouffer de son chagrin ; et après une longue et impitoyable agonie il lui crèvera les yeux, à cette maudite, qui a salie et piétiné dans la boue son honneur. Mekki vient de découvrir que sa femme, alors qu’elle n’avait que 17 ans, a mis au monde une fille née sous X, et qui, après de longues années de séparation et de recherches, s’apprêtait à aller la retrouver.

Acte III et fin. Après « Solwen » et « Hourya », «YaقoutA » est un nouveau défi pour parler, à travers le corps abimé et l’âme saccagée d’une femme, de notre société abjecte et malade, défigurée par des herpès virales et contagieuses, qui tue par petit bout tout ce qu’il y’a de plus beau et de plus précieux en nous.